Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

„Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica” to rocznik naukowy wydawany od 2013 roku przez Katedrę Teorii i Antropologii Literatury Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.

ISSN: 2353-4583

e-ISSN: 2449-7401

Profil czasopisma:

Czasopismo publikuje numery tematyczne, skoncentrowane każdorazowo na wybranym problemie współczesnego literaturoznawstwa.

Tradycyjne ujęcia sąsiadują w nim z badaniami o profilu kulturowym (kulturowa teoria literatury, lingwistyka kulturowa), społecznym (antropologia, medioznawstwo, socjologia) oraz interdyscyplinarnym (biohumanistyka, humanistyka cyfrowa).

W czasopiśmie drukowane są artykuły odnoszące zjawiska i artefakty literackie i paraliterackie do szerokich kontekstów kulturowych, społecznych, ekonomicznych, historycznych, psychologicznych i artystycznych.

Czasopismo przyjmuje artykuły w języku polskim i językach kongresowych, publikuje teksty autorów reprezentujących polskie i zagraniczne ośrodki naukowe oraz współpracuje z recenzentami zagranicznymi.

Dziedzina: nauki humanistyczne

Dyscyplina: literaturoznawstwo; nauki o kulturze i religii

Język publikacji: język polski oraz języki kongresowe

Czasopismo jest ujęte w Wykazie czasopism naukowych Ministerstwa Edukacji i Nauki. Punktacja: 40 punktów

Czasopismo objęte programem ministerialnym „Wsparcie dla czasopism naukowych” (2019 - 2020).

Czasopismo jest zarejestrowane w Rejestrze Dzienników i Czasopism.

Obecność w bazach czasopism naukowych: ERIH PLUS, DOAJ,CEJSH, CEEOL, Biblioteka Nauki, Google Scholar, BazHum.

Zachęcamy do podjęcia następujących zagadnień:

antropocen jako wyzwanie dla literaturoznawstwa;
literackie i kulturowe obrazy katastrofy klimatycznej;
literatura jako laboratorium innych (bardziej inkluzywnych, sprawiedliwszych) światów;
antropocen a konieczność/niemożliwość utopii;
powrót narracji apokaliptycznych w antropocenie;
ekokrytyka/animal studies/posthumanizm wobec antropocenu;
antropocen a języki nie-ludzkie (biosemiotyka, post-koiné, historie biotyczne itp.);
antropocen a nowe strategie lekturowe (Global Warming Criticism, lektura dyfrakcyjna, lektury wielkoskalowe itp.);
antropocen a nowa humanistyka (teoria aktora-sieci, realizm spekulatywny, nowy materializm, teorie afektywne itd.);
antropocen a dyskursy polityki, ekonomii, ekologii itp.;
antropocen a inne kryzysy (etyczne, polityczne, ekonomiczne) współczesnego świata;
alternatywne propozycje terminologiczne (kapitałocen, technocen, plantacjocen, chthulucen itp.);
antropocen a problem „dwóch kultur”;
zwrot geologiczny w naukach humanistycznych;
poetyki antropocenu (ekomimesis, ekodiegesis, sympoiesis, sztuka hiperobiektów itp.).